Onrust in de Seefhoek. Het is jammer genoeg niet nieuw. De inwoners, handelaars en middenveldorganisaties in deze wijk trekken al jaren aan de alarmbel over de toestand in hun wijk. Armoede, openlijk drugs dealen, verkrotting, geweld, diefstal, … . Het potje ongerustheid van de bewoners kookt echt over na het zoveelste incident, de dodelijke steekpartij met als slachtoffer een behulpzame burger afgelopen maand en ook vorige week nog rondzwaaiende hamers.
De Seefhoek is geen alleenstaand feit, er zijn nog wijken in Antwerpen waar het vatje dreigt over te koken. Luchtbal, Kiel, Linkeroever, Deurne Noord, … om er maar een paar op te noemen,. Wijken waar men niet langer het gevoel heeft dat de overheid naar hen omkijkt. Dat staat in schril contrast met wijken waar de socio-economische werkelijkheid anders ligt. Ook op het Zuid moesten bewoners zelf eerst het patsergedrag van menig knalpotcrimineel aankaarten, maar de week nadien werd er wel krachtig opgetreden. En gelukkig maar! Maar terwijl de stad quasi onmiddellijk ingreep bij het patsergedrag op het Zuid, lijkt het alsof de Seefhoek een vergeten hoek blijft.
Tot enkele dagen terug tenminste, toen de wijk plots werd gebombardeerd tot eerste aandachtswijk in Antwerpen. Vorige legislatuur kenden we dit ook, toen werden ook wijken aangeduid voor extra aandacht en werd een stadsmarinier aangesteld. Een nieuwe legislatuur, een nieuwe term, nu zijn het aandachtswijken. Hoe zich dat verhoudt tot die wijken met een stadsmarinier en waarom de Seefhoek zelf geen stadsmarinier kreeg, dat blijven onbeantwoorde vragen. Het beeld van het veiligheidsbeleid in de Seefhoek werd tot voor kort anders aangepakt. Krachtige optredens met razzia’s met veel mediawaarde. Zoals we twee weken geleden konden zien, of (toevallig) ook enkele dagen voor de verkiezingen in juni.
Razzia’s kunnen hun nut hebben als shocktherapie, maar niet voor een duurzame oplossing. Stadssocioloog Stijn Oosterlynck van de UAntwerpen stelde het heel duidelijk na de dodelijke steekpartij op Duinplak. Het is onvoldoende om alleen interventieteams uit te sturen wanneer er iets verkeerd is gelopen. Dan is het al te laat. Ze moeten er zijn wanneer het begínt fout te lopen. Om de problemen die aan de grond van de ontwrichting van de wijken ligt, aan te pakken. Meer politie op straat, meer investeringen in de buurt en de versterking van de sociale cohesie. Meer sociaal werk en straathoekwerk zijn hier de oplossing in combinatie met verhoogd politietoezicht. Kortom een nabije overheid hand in hand met een nabije politie. Dienstverlening dicht bij de burger, aanspreekbare en vertrouwde wijkagenten in de buurt
Met alle treurige incidenten is het gewoonweg geen optie om het beleid niet bij te sturen. Maar dit zien we vooralsnog niet. De plannen die nu opduiken, accentueren vooral hoe het beleid de voorbije jaren met de buurt is omgegaan. Er is geen loket of administratief centrum te bespeuren in de wijk. Er zijn geen plekken waar ons stedelijk personeel de ruimte heeft om de buurt ten dienste te staan. Het beleid heeft de buurt precies opgegeven, ten koste van heel wat personeelsleden van allerhande organisaties die hard proberen om de boel daar draaiend en onder controle te houden. Om nu vast te stellen dat het ontspoord is. In dat kader stel ik graag enkele vragen over de veiligheid in de Seefhoek en de rol die de (wijk)politie hierin kan spelen.
We willen graag de quote van Stijn Oosterlynck aanhalen: “Dit stadsbestuur bestuurt te veel vanuit het stadhuis en is te weinig aanwezig in de wijken”. Met de plotse aankondiging van “aandachtswijk” werd gevolg gegeven aan de noodkreet van de buurt. Maar de mededeling dat wat dit net betekent, nog uitgewerkt moet worden, is de zoveelste kaakslag voor de buurt. Pure communicatiepolitiek. En met enkel en alleen razzia’s zoals in Peterbos in Anderlecht gaan we er ook niet komen! Een veilige en leefbare stad begint bij veilige wijken, en deze zien we jammer genoeg niet overal in de stad. Terwijl we awards winnen met het Zuidpark, vraag ik me af waar de awards zijn die we winnen voor de Seefhoek, den Dam, Kronenburg, Luchtbal, Kiel, Linkeroever, etcetera. Om over de districten nog maar te zwijgen. Deze awards zijn er niet. We hopen van harte dat hier in de toekomst wel eens op ingezet zal worden.
De budgettering voor de geplande Scheldebrug werd vandaag opgenomen in het geïntegreerd investeringsplan van Vlaams minister Annick De Ridder. Volgens de Antwerpse Christendemocraten wordt er veel geld gegeven aan een enorm dure brug die niet tegemoetkomt aan de mobiliteitsnoden, en bovendien investeringsruimte wegneemt voor de geplande leefbaarheidsprojecten en Ringparken.
De districten van Antwerpen ontvangen jaarlijks een dotatie van stad Antwerpen. Deze dotatie is er om de werking van de districten te financieren en hun bevoegdheden uit te voeren. De districten staan in voor belangrijke bevoegdheden die het dichtst bij de Antwerpenaar staan: lokale straten en pleinen, parken, groenvoorzieningen, lokale markten en feesten, en lokaal cultuur-, jeugd- en sportbeleid. Zij dienen daar dan ook de nodige budgetten voor te krijgen.
Na meermaals aandringen van cd&v in de Antwerpse gemeenteraad, besliste de stad om de straatverlichting gefaseerd terug aan te steken waar deze nu ’s nachts gedoofd wordt. “In heel wat woonwijken was het afgelopen jaren pikkedonker. Dit is zowel oncomfortabel voor bewoners als voor voetgangers en fietsers die geen zichtbare weg hebben. Het licht terug ontsteken is een belangrijke ingreep om de veiligheid op de weg en voor de bewoners te verbeteren.” klinkt het bij cd&v.