Het mag gezegd worden, een paar keer vonden we dit bestuur als partner om een aantal van onze voorstellen te realiseren. Een daklozentelling, het investeren in onze nightlifescene, een begin van rolstoeldeelfietsen, het bannen van gokkantoren in de nabijheid van scholen en de uitrol van de EDC-kaart. Het zijn een paar voorbeelden van zaken waar we als cd&v voor de Antwerpenaar het verschil hebben kunnen maken.
Maar we hadden graag gezien dat er méér werd geluisterd naar onze voorstellen. Want de uitdagingen waar we als stad voor staan, blijven ook na al de crisissen die we doormaakten, niet min. En het is pas in tijden van crisis dat een bestuur wordt uitgedaagd om keuzes te maken. Het werd langzaam duidelijk dat dit niet altijd keuzes waren die wij zouden maken.
Zijn de ambities uit het bestuursakkoord waargemaakt? Is er tegemoet gekomen aan de vele uitdagingen die onze stad kent? Is het dit dan?
Ja, er is soms groen bijgekomen in onze verharde stadsomgeving en bij nieuwe projecten. Maar staan we nu echt veel verder? Hebben we nu een binnenstad waarbij elke Antwerpenaar dicht bij zijn deur een groen buurtparkje vindt? Versnipperd is er wat aan ontharding en tegelwippen gedaan. Hoeveel speelplaatsen werden er vergroend? En groendaken? Wij pleitten destijds voor 15% ontharding. Geraakt dit stadsbestuur aan 5%? Heel wat kansen werden ook niet benut. Het Spoorpark, Loodswezen, de Stuivenbergsite, de uitwerking van leefbaarheidsprojecten, het zijn allemaal projecten geworden zonder vervaldatum.
Helemaal niet. Voor ons is dit één van de belangrijkste werven. Want een jong gezin moet toch een betaalbaar huis kunnen vinden? Die stadsvlucht van tweeverdieners moet je toch gekeerd krijgen? Gemiddelde woningprijs in Antwerpen? € 325.000… Dan verwacht je toch dat dit stadbestuur drastisch bijstuurt en haar ambitie voor betaalbare woningen opschroeft? We hebben hier nooit een koerswijziging gezien.… . Ja, er is een Antwerps woonmodel opgemaakt. Maar waar zijn de concrete doelen en realisaties?
Daarom hadden we graag méér echte urgentie-ingrepen gezien om deze wachtlijsten weg te werken én betaalbaar wonen ook de private huisvestingsmarkt mogelijk te maken.
De belofte was: weg uit de mobiliteitswurggreep, op naar een veiliger, duurzaam en multimodaal systeem. Is dat gelukt?
Helaas… sluikstort en zwerfvuil blijft boomen. Ook hier alarmerende cijfers. Vorig jaar haalden de stadsdiensten bijna 16.000 ton zwerfvuil en sluikstort op. Het was in sommige wijken nog nooit zo vuil. Dat zeggen heel wat Antwerpenaren en geëngageerde bewoners die zelf dan maar aan de slag gaan met borstel en blik. Er werden wel extra mensen aangeworven. Maar het wil maar niet lukken om het tij te keren. We kwamen met tal van positieve suggesties: maar de sorteerstraatjes werden stopgezet, statiegeldautomaten hebben geen kans gekregen en de Lentepoets werd buiten gekeerd. Er werd zelfs een recyclagepark (BEZALI) gesloten.
Het was meerdere keren pijnlijk om zien hoe dit bestuur cultuur herleidde tot een maatschappelijk weinig waardevolle en relevante opdracht. Projectsubsidies werden geschrapt. Het ondersteunen van jonge kunstenaars is volgens dit bestuur geen prioriteit. Ook de stadsdichters mochten ondertussen beschikken. Ze bespaarden ook op organisaties en op het middenveld. Men ontnam het professioneel jeugdwerk bijna 15% van hun personeel. Zonder voorafgaande dialoog. Dat is voor ons geen overtollig vet meer wegsnijden, maar snijden in het vlees van ons sociaal weefsel. De indexering voor elk beleidsdomein zou verplicht moeten zijn, maar het bleef een keuzevakje bij elke schepen.
Na zes jaar kunnen we terugblikken en moeten we zeggen: is dit het dan?
Veel groener, verkeersveiliger, properder, betaalbaarder, hechter, is onze stad niet geworden. Na zes jaar bestuur kan een jong gezin niet zeggen dat ze gemakkelijker een betaalbare woning vinden. Na zes jaar bestuur kan een fietsmama bezwaarlijk zeggen dat ze haar kind veiliger naar school kan brengen. Na zes jaar bestuur laveren senioren nog steeds door opengebroken straten of straten die er vaak vuil bij liggen.
Elk jaar vroegen we wat dit bestuur deed en doet om mensen en organisaties zo goed mogelijk te wapenen tegen de problemen die op hen afkomen. We zagen en zien dat er veel kansen zijn bleven liggen. En we stelden jaar na jaar vast dat er niet werd bijgestuurd.
Maar, de investeringsagenda, die moest en zou uitgevoerd worden. We zagen dat tot in het laatste jaar gebeuren. Daar zijn nog vele extra investeringsmiljoenen te vinden, ook via leningen. En dat voelt toch wat wrang met de discussies van vorig jaar in het achterhoofd. Moest er vorig jaar niet fors bespaard en gesnoeid worden? Bij cultuur, bij jeugd, … Waarom steek je dan nu geen tandje bij in al die beleidsdomeinen die al zo lang in moeilijk vaarwater zitten? Waarom ook niet extra investeren in een meer en nabije dienstverlening?
Kortom, dit bestuur investeert dus wel, maar verbindt niet. Er is cement tussen de stenen gestoken, maar niet tussen de mensen… . Het perspectief voor een groenere, mobielere, verkeersveiligere, properdere stad dat werd geschetst aan het begin van de legislatuur, zien we niet.
JONGCD&V Antwerpen wilt dat het Antwerpse stadsbestuur de zusterband met Haifa in Israël schorst of zelfs ontbindt. Twee jaar geleden vroegen we al om de zusterband met Sint-Petersburg in Rusland te schorsen na de inval in Oekraïne. Wij willen geen partner zijn van regimes die mensenrechten als fait divers zien. Voor ons geen twee maten en gewichten, het doden van onschuldige slachtoffers moeten we overal veroordelen.
Het nieuwe parkeerbeleid in de Antwerpse binnenstad leverde op 9 maanden tijd bijna een miljoen euro aan boetes op. De stad schreef 20.496 retributies uit. Een torenhoog bedrag. Volgens cd&v is dat het gevolg van de slechte uitrol van en communicatie over het nieuwe parkeerbeleid. "De cijfers tonen wat we altijd gezegd hebben. Het parkeren in onze stad blijft een probleem en moet aangepakt worden, maar de manier waarop dit stadsbestuur dat doet verdient geen schoonheidsprijs!"
cd&v Antwerpen vraagt het stads -en districtsbestuur om de onveiligheid in de Antwerpse stadsparken aan te pakken door meer te investeren in stadstoezichters en verlichting. Vincent Gysels en Annelies Thoelen, Antwerpse districtsraadsleden voor cd&v, interpelleerden districtschepen Tom Van Den Borne (Groen) en Paul Cordy (NVA) op de districtsraad van maandag 22 april over de overlast en onveiligheid in de parken.