Is het dat wat we willen, de tirannie van de zuurpruimen?
Luide muziek. Het zoveelste vliegtuig. Die dekselse grasmaaier. Spelende kinderen. Het lijkt tegenwoordig bon ton om de persoonlijke irritatiegrens zo laag te leggen dat die met gemak overschreden wordt. Dat dit aanleiding geeft om een klaagzang af te steken, is vaak mooi meegenomen. Maar achter die groeiende onverdraagzaamheid schuilen ook gevaren, zoals de beknotting van ondernemerschap, verdere polarisering en gebrekkige stadsontwikkeling. Is het dat wat we willen, de tirannie van de zuurpruimen?